جوانمردی کوروش

هنگامی که سپاهیان کوروش از نبرد شوش بازگشتند غنائم بسیاری را با خود آوردند از جمله زن بسیار زیبارویی بنام پانته آ که بنا به گفته مورخین زیباترین زن دوران خود بود.در آن زمان شوهر ماندانا آبراداتاس قبل از حمله کوروش بنا به دستور پادشاه خویش به ماموریتی رفته بود.

ابتدا نزدیکان کوروش خواستند که پانته آ را به کوروش پیشکش کنند اما کوروش نپذیرفت و اعلام کرد که زن شوهر دار را نمی شود که تصاحب کرد سپس پیشنهاد کردند که کوروش حدقلا یک بار زن را ببیند اما کوروش از ترس اینکه دلباخته او شود از دیدار او امتناع کرد و او را به یکی از سرداران خود بنام آراسپ سپرد و از او خواست که از پانته آ نگهداری بکند و از آنجایی که زن بسیار زیبا بود از او در برابر دیگران محافظت کند.

ادامه در ادامه نوشتار

 

اما آراسپ نیز دلباخته پانته آ شد و خواست که از او کامجویی کند پانته آ نامه ای به کوروش نوشت و از او کمک خواست کوروش نیز آراسپ را به نزد خود فراخواند و او را بسیار سرزنش کرد آراسپ نیز از کار خود اظهار پشیمانی کرد و پیکی را به دنبال آبراداتاس شوهر پانته آ فرستاد.

آبراداتاس به نزد کوروش آمد و همسرش را باز پس گرفت و وقتی جوانمردی عجیب کوروش را دید به سپاه او در آمد وقتی که آبراداتاس  روانه جنگی بود پانته آ با گریه به شوهرش گفت:سوگند به عشقی که میان من و توست، کوروش به واسطه جوانمردی که در حق ما کرد اکنون حق دارد که ما را حق­شناس ببیند. زمانی که اسیر او و از آن او شدم او نخواست که مرا برده خود بداند و نیز نخواست که مرا با شرایط شرم آوری آزاد کند بلکه مرا برای تو که ندیده بود حفظ کرد. مثل اینکه من زن برادر او باشم

آبراداتاس در جنگ مورد نظر کشته شد و کوروش دستور داد که به شدت از پانته آ مراقبت کنند اما پانته آ از غفلت ندیمه خود استفاده کرد و دشنه را در قلب خود فرو کرد ندیمه که غفلت خود را مسئول مرگ پانته آ می دانست خودکشی کرد.

پس از مرگ پانته آ نزدیکان کوروش از او خواستند که حدقلا جنازه پانته آ را ببیند و او این بار پذیرفت.و بر سر جسد او حاضر شد.

جنگ کره


جنگ کره

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگ کره
زمان ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰- امضای آتش بس در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳
مکان شبه جزیره کره
نتیجه آتش‌بس و عقب‌نشینی تمام طرفین به مدار ۳۸ درجه
علت جنگ اقدام به تصرف کره جنوبی از سوی کره شمالی
جنگندگان
Flag of South Korea.svg کره جنوبی Flag of North Korea.svg کره شمالی
فرماندهان
پرچم کره جنوبی ری سینگمن * پرچم کره شمالی کیم ایل سونگ
نیروها
* پرچم کره جنوبی ۶۰۰٬۰۰۰[۱]

مجموع: ۹۴۱٬۶۰۰

پرچم کره شمالی ۲۶۰٬۰۰۰
  • پرچم چین ۹۲۶٬۰۰۰
  • پرچم اتحاد جماهیر شوروی ۲۶٬۰۰۰

مجموع: ۱٬۲۱۲٬۰۰۰

تلفات
* ۱۷۸٬۵۶۹ کشته
  • ۵۵۵٬۰۲۲ مجروح
  • ۲۸٬۶۱۱ مفقودالاثر
  • ۱۴٬۱۵۸ اسیر
* کره شمالی:
۲۱۵ هزار کشته
۳۰۳ هزار مجروح
۱۲۰ هزار اسیر و مفقود [۲]
  • چین
    (منابع چینی):
    [۳]
    ۱۵۲ هزار کشته
    ۳۸۳ هزار مجروح
    ۵۴۰ هزار مجروح سطحی
    ۴ هزار مفقود
    ۲۱ هزار اسیر
    (برآورد آمریکا):[۲]
    بیش از ۴۰۰ هزار کشته
    ۴۸۶ هزار مجروح
    ۲۱ هزار اسیر
  • شوروی:
    ۲۸۲ کشته[۴]

مجموع: ۱٬۵۴۲٬۰۰۰ تا ۱٬۶۴۸٬۰۰۰

۲٫۵ میلیون کشته و زخمی غیرنظامی

جنگ کره جنگی میان جمهوری کره (کره جنوبی) با پشتیبانی نیروهای سازمان ملل به رهبری ایالات متحده و جمهوری دمکراتیک خلق کره (کره شمالی) با پشتیبانی چین و کمک نظامی شوروی بود که در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰ با ورود نیروهای تحت فرمان حکومت کمونیستی کیم ایل سونگ به بخش جنوبی آغاز شد و در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ با پیمان آتش‌بس به پایان رسید.

این جنگ نتیجه تقسیم کره پس از جنگ جهانی دوم بود. این کشور از سال ۱۹۰۵ تا پایان جنگ جهانی دوم در تصرف ژاپن بود. با شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم نیروهای آمریکایی وارد بخش جنوبی شبه‌جزیره کره و نیروهای شوروی وارد بخش شمالی آن شدند و خط معروف به مدار ۳۸ درجه به عنوان مرز دو طرف تعیین شد. به این ترتیب یک حکومت غرب‌گرا و متحد آمریکا در بخش جنوبی و یک حکومت کمونیستی متحد شوروی و چین در بخش شمالی به قدرت رسید که هر دو مدعی حکومت بر کل شبه‌جزیره کره بودند.

جنگ کره در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰ با گذشتن نیروهای تحت فرمان کیم ایل سونگ رهبر کره شمالی از مدار ۳۸ درجه آغاز شد. دو روز بعد شورای امنیت ملل متحد به پیشنهاد آمریکا قطعنامه‌ای را برای کمک نظامی به کره جنوبی به تصویب رساند. شوروی که در شورای امنیت صاحب حق وتو بود در آن هنگام جلسات شورا را در اعتراض به وضعیت کرسی چین در این سازمان تحریم کرده و در نتیجه این قطعنامه بدون حضور شوروی به امضا رسید.

نیروهای کره شمالی که از نظر تجهیزات نظامی برتری مطلق بر همسایه جنوبی داشتند مراحل اولیه جنگ را با موفقیت طی کرده و تقریباً تمام کره به جز شبه‌جزیره بوسان در جنوب شرقی به اشغال کمونیست‌ها درآمد اما با ورود نیروهای سازمان ملل که فرماندهی آن‌ها را داگلاس مک‌آرتور فرماندار نظامی آمریکا در ژاپن بر عهده داشت ورق برگشت. در ۱۵ سپتامبر نیروهای آبی-خاکی آمریکا در بندر اینچه‌اون ۱۶۰ کیلومتر پشت خطوط ارتش کره شمالی پیاده شده و این شهر را به تصرف خود درآوردند و ۱۰ روز بعد سئول به دست قوای کره جنوبی افتاد. در ۱ اکتبر قوای سازمان ملل از مدار ۳۸ درجه گذشته و در ۱۹ اکتبر پیونگ یانگ پایتخت کره شمالی به تصرف آن‌ها درآمد سازمان ملل با عقب راندن آن‌ها تا رود یالو مرز چین و کره پیشروی کرده و تقریباً تمام شبه‌جزیره به اشغال آن‌ها درآمد. در این مرحله ورود میلیون‌ها سرباز چینی به اسم قوای داوطلب وضعیت را تغییر داده و نیورهای کره شمالی و چین مجدداً تا سئول پیش رفتند. هرچند نیروهای سازمان ملل دوباره سئول را اشغال و نیروهای کره شمالی و چین را تا مدار ۳۸ درجه عقب راندند. از ژوئیه ۱۹۵۱ جنگ به حالت مغلوبه درآمده و مذاکرات آتش بس بین دو طرف آغاز شد، این مذاکرات دو سال بعد در ژوئیه ۱۹۵۳ به پیمان آتش بس انجامید و مدار ۳۸ درجه به عنوان مرز دو طرف تعیین شد. این پیمان هنوز اعتبار خود را حفظ کرده‌است.

محتویات

ادامه نوشته

تقسیم کره

تقسیم کره


شبه‌جزیرهٔ کره، ابتدا از مرز مدار ۳۸ درجه و بعدتر از محل سرحد مشخص شده تقسیم شد.

تقسیم کره به کره شمالی و جنوبی از پیروزی متفقین در جنگ دوم جهانی در سال ۱۹۴۵ و پایان ۳۵ سال سلطهٔ ژاپن بر کره نشأت گرفت. در طرحی که قریب به اتفاق کره‌ای‌ها باآن مخالف بودند، ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی توافق کردند که قیمومیت موقت کشور را از محل مدار ۳۸ درجه، برعهده گیرند. هدف از طرح قیمومیت کمک به ایجاد یک دولت موقت کره‌ای بود که «در موعدی مقرر مستقل و آزاد» شود.[۱] اما اگرچه تاریخ برگزاری انتخابات هم مشخص شده بود، اتحاد جماهیر شوروی از همکاری با برنامه‌های سازمان ملل متحد برای برگزاری انتخابات آزاد و عمومی در دو کره سر باز زد و در نتیجهٔ آن، یک دولت کمونیست تحت حمایت اتحاد جماهیر شوروی به طور دائم در شمال تأسیس شد و یک دولت طرفدار غرب در جنوب.[۲] دو ابرقدرت از رهبران متفاوتی جانبداری کردند. دو دولت مجزا در کشور برقرار شد که هر یک مدعی زمامداری تمام شبه‌جزیره بودند.

در نتیجهٔ جنگ کره (۵۳-۱۹۵۰) دو کرهٔ مجزا بر جا ماند که از زمان جنگ سرد تا امروز پابرجاست. کره شمالی یک دولت کمونیستی‌ست - هرچند آخرین موارد به کار بردن کلمهٔ کمونیسم از قانون اساسی این کشور در سال ۲۰۰۹ حذف شد- که اغلب آن را استالینیست و انزواگرا توصیف می‌کنند. اقتصاد کره شمالی در ابتدا از رشد قابل توجهی برخوردار بود اما در دههٔ ۹۰ (بر خلاف همسایهٔ کمونیست خود جمهوری چین) سقوط کرد. کره جنوبی پس از چند دهه حکومت استبدادی اکنون به یک دولت دموکراتیک لیبرال و کاپیتالیست تبدیل شده‌است.

از دههٔ ۱۹۹۰، با لیبرال‌تر شدن دولت‌های کره جنوبی و مرگ بنیانگذار کره شمالی کیم ایل سونگ و جانشینی پسرش کیم جونگ ایل، دوطرف گام‌های نمادین کوچکی برای الحاق احتمالی دو کره برداشته‌اند.[۳]

محتویات

ادامه نوشته

کره

کره (کره‌ای: 한국 یا 조선) کشوری تقسیم شده به دو کشور در خاور دور است. مرزهای آن از چین و روسیه در شمال تا ژاپن در شرق می‌رسید.

کره در سال ۱۹۴۸ به دو کشور کره جنوبی که کشوری دموکرات و کره شمالی که کشوری کمونیست بود تقسیم شد. بروز اختلافات میان این دو کشور باعث به وجود آمدن جنگ کره در سال ۱۹۵۰ گردید[۱] اما در سال ۲۰۰۰ و در المپیک تابستانی سیدنی دو کشور تحت نام کره در مسابقات شرکت کردند.[۲]

ادامه نوشته

حکومت چوسان جدید


حکومت چوسانجدید ((به کره‌ای: 조선) Chosŏn, Choson, Chosun, Cho-sen) در سال ۱۳۹۲ میلادی توسط ژنرال ئی سونگ گی در کره تشیل شد. حکومت چاسون تا اکتبر ۱۸۹۷ میلادی به حیات خود ادامه داد و در طی این مدت ۲۶ پادشاه حکومت کردند. پایتخت این سلسله شهر هان سونگ {سئول امروزی} بود. در این دوره، دین کنفسیوس دین رسمی کشور شد. همچنین در این دوره ژاپن به کره حمله کرد ولی به دلیل کمک چین به کره، ژاپن در این حمله ناکام ماند. در این دوره، نفوذ چین در کره افزایش یافت به طوری که در قرن هفدهم میلادی، پادشاهان چوسان تنها روسای پوشالی بودند و قدرت اصلی در دست چینی‌ها بود و کره از چین تبعیت می‌کرد.

ادامه نوشته

امپراتوری گوریو

گوریو


امپراتوری گوریو در ۱۳۷۴ میلادی

امپراتوری گوریو در سال ۹۱۸ م. پس از فروپاشی تائبونگ به دست فرمانده وانگ گیون در بخش وسیعی از کره برپا شد. پایتخت این امپراتوری گائی گیونگ نام داشت. دشمنان بزرگ گوریو قبایل جورچن و امپراتوری لیائو در چین بودند. امپراتوری گوریو سرانجام در سال ۱۳۹۲ م. به وسیله یی دان، موسس امپراتوری جوسیون منقرض گردید.

امپراتوران گوریو

فرمانده وانگ گیون با نام تائجو در سال ۹۱۸ م. با فتح چول وون، پایتخت امپراتوری تائبونگ سلسله گوریو را به یاد امپراتوری باستانی گوگوریو تأسیس نمود. پس از وی امپراتوران زیادی از نسل تائجو بر تخت گوریو تکیه زدند که یکی از معروفترین آنان یک امپراتریس چونچو بود. او توانست امپراتوی گوگوریو را به اوج قدرت و شوکت برساند. در دوره‌ای از فرمانروایی گوریو بازماندگان امپراتوری شیلا قدرت زیادی پیدا کرده بودند که به وسیله چونچو جلوی همه آنان گرفته شد.[۱]

این حکومت تحت نفوذ اشراف و اعیان ایالات مختلف که از اعقاب سیلا بودند، قرار گرفت. با این حال امپراتوری گوریئو تا سال ۱۲۳۱ میلادی، باقی‌ماند تا آنکه اقوام مغول، کره را تصرف کردند و به دنبال آن آئین کنفسیوس در کره رواج یافت. در سال ۱۲۶۰ میلادی، حکومت مغولان پایان یافت و حکومت گوریئو دوباره برقرار گشت. پیروان دین کنفسیوس به دستگاه‌های دولتی راه یافتند و سرانجام در سال ۱۳۹۲، به ریاست ژنرال یی سونگ یی به حکومت گوریئو پایان دادند.

در بین سالهای ۹۹۴ تا ۹۹۸ امپراتوری گورئیو در اوج قدرت بود در این دوره پادشاه گمجنگ جوان قدرت را دست داشت که در اصل مادرش ملکه چانچو حکومت می‌کرد وی قدرت ارتش را در دست داشت و توانست بخش زیادی از مناطق شمالی که به دست امپراتوری لیائو بود دوباره پس بگیرد.در این زمان مردی بنام کیم یانگ از شاهزاده های سیلا وارد دربار شد و بطور مخفی در صدد براندازی حکومت بود و چونچو این موضوع را فهمید و او را کشت .

جنگ های بزرگ گوریو و لیائو

بزرگترین تهدید برای امپراتوری گوریو از جانب ترکان ختای بود که با عنوان لیائو در منطقه عظیمی از شمال چین حکومت می کردند . گوریو در بیشتر جنگ ها مقاومت می کرد ولی به علت قدرت بزرگ لیائو همواره با انعقاد قرارداد صلح از خطر فروپاشی فرار می کرد . تنها جنگی که به نفع گوریو تمام شد به رهبری گنگ جو و گنگ گامچان بود که توانستند بسیاری از نیروهای لیائو را شکست دهند . در این زمان امپراتوری سونگ در چین متحد گوریو در جنگ ها بود ولی قبایل جورچن همواره مشکل ساز بودند و شورش می کردند .

«آخرین سه امپراطوری کره»


امپراتوری‌های گوریگئو، باکجه جدید، و شیلا به عنوان «آخرین سه امپراطوری کره» معروفند:

امپراتوری گوریئو

امپراتوری گوریئو (گوگوریو جدید) در سال ۹۱۸ میلادی توسط فرمانروایی به نام وانگ کو تاسیس شد. اما بعدها این حکومت تحت نفوذ اشراف و اعیان ایالات مختلف که از نوادگان سیلا بودند، قرار گرفت. با این حال امپراتوری گوریئو تا سال ۱۲۳۱ میلادی، باقی‌ماند تا آنکه اقوام مغول، کره را تصرف کردند و به دنبال آن آئین کنفدراسیون در کره رواج یافت. در سال ۱۲۶۰ میلادی، حکومت مغولان پایان یافت و حکومت گوریئو دوباره برقرار گشت. پیروان دین کنفسیوس به دستگاه‌های دولتی راه یافتند و سرانجام در سال ۱۳۹۲، به ریاست ژنرال یی سونگ یی به فرمانروایی گوریئو پایان دادند.

حکومت باکجه جدید

باکجه جدید در سال ۹۰۱ میلادی پس از تجزیه سیلا شکل گرفت و تنها دو سال بعد توسط گوگوریو جدید فتح شد.

امپراتوری شیلا

امپراتوری شیلا یا سیلا همسایه امپراتوری گوگوریو، باکجه و گایا و قدیمی‌ترین امپراتوری در میان سه امپراتوری کره (گوگوریو، باکجه) بود. این امپراتوری در سال ۵۷ پیش از میلاد بنیاد شد و در سال ۹۳۵ میلادی سقوط کرد. امپراتوری شیلا، در سال ۴۱۴ میلادی تسلیم گوگوریو شد و ۱۵۰ سال بعد، گایا را تصرف کرد و در سال ۶۶۲ میلادی، با کمک امپراتوری تانگ، باکجه را تصرف و ۶ سال بعد، گوگوریو را هم تصرف کرد. پس از آن امپراتوری تانگ را شکست داد و چینی‌ها را از کره بیرون کرد. حدود ۳۰۰ سال بعد، شیلا سقوط کرد و با سرنگونی این امپراتوری، آخرین امپراتوری از سه امپراتوری کره هم فرو پاشید.

حکومت بالهایی


حکومت بالهایی (۶۹۸ – ۹۲۶) یک پادشاهی کره‌ای بود که که پس از سرنگونی گوگوریو بنیاد شد. پادشاهی بالهایی در دوران قلمروهای جنوب-شمال کره در کنار سیلای متحد برقرار بود.

محتویات

ادامه نوشته

سیلا متحد

سیلا متحد به پادشاهی سیلا در کره پس از فتح باکجه گفته می‌شود.

شکل‌گیری

ملکه جین دئوک (۶۴۷ میلادی تا ۶۵۴ میلادی)، بیست و هشتمین فرمانروای سیلا و دومین ملکه‌ای بود که فرمانروایی می‌کرد. او طی حکومتش بارها به تانگ سفر کرد و سعی کرد روابط معمولی با باکجه داشته باشد. پادشاه موبیل در سال ۶۶۱ میلادی به سلطنت سیلا رسید و بعد از نابودی گوگوریو و بکجه، نیروهای تانگ را شکست داد و تمام شبه جزیره کره را تسخیر کرد.

امپراتوری گایا

امپراتوری گایا، همسایه امپراتوری باکجه و سیلا بود که در سال 42 قبل از میلاد تاسیس شد و تا سال 562 میلادی به حیات خود ادامه داد. این امپراتوری در سال 562 میلادی مورد حمله امپراتوری سیلا قرار گرفت و نابود شد.

فهرست پادشاهان سیلا

فهرست پادشاهان کره
سیلا ۱- هیوک ۵۷ ق.م - ۴ م
۲- نامهائه ۴ - ۲۴
۳- یوری ۲۴ - ۵۷
۴- تالهائه ۵۷ - ۸۰
۵- پاسا ۸۰ - ۱۱۲
۶- جیما ۱۱۲ - ۱۳۴
۷- ایل سئونگ ۱۳۴ - ۱۵۴
۸- آداله ۱۵۴ - ۱۸۴
۹- بئول ۱۸۴ - ۱۹۶
۱۰- نائه ها ۱۹۶ - ۲۳۰
۱۱- جوبان ۲۳۰ - ۲۴۷
۱۲- چئوم ۲۴۷ - ۲۶۱
۱۳- میچو ۲۶۲ - ۲۸۴
۱۴- یوریه ۲۸۴ - ۲۹۸
۱۵- گیریم ۲۹۸ - ۳۱۰
۱۶- هئول ۳۱۰ - ۳۵۶
۱۷- نائمول ۳۵۶ - ۴۰۲
۱۸- سیلسئونگ ۴۰۲ - ۴۱۷
۱۹- نولجی ۴۱۷ - ۴۵۸
۲۰- جابی ۴۵۸ - ۴۷۹
۲۱- سوجی ۴۷۹ - ۵۰۰
۲۲- جیجئونگ ۵۰۰ - ۵۱۴
۲۳- بئوپ ۵۱۴ - ۵۴۰
۲۴- جین ۵۴۰ - ۵۷۶
۲۵- جینجی ۵۷۶ - ۵۷۹
۲۶- جین ۵۷۹ - ۶۳۲
۲۷- سئون ۶۳۲ - ۶۴۷
۲۸- جین دئوک ۶۴۷ - ۶۵۴
۲۹- موییول ۶۵۴ - ۶۶۱
۳۰- مونمو ۶۶۱ - ۶۸۱
۳۱- سین مون ۶۸۱ - ۶۹۱
۳۲- هیوسو ۶۹۲ - ۷۰۲
۳۳- سئونگ ۷۰۲ - ۷۳۷
۳۴- هیو ۷۳۷ - ۷۴۲
۳۵- گیونگ دئوک ۷۴۲ - ۷۶۵
۳۶- هیه ۷۶۵ - ۷۸۰
۳۷- سئون ۷۸۰ - ۷۸۵
۳۸- وون ۷۸۵ - ۷۹۸
۳۹ سو ۷۹۸ - ۸۰۰
۴۰- آئه ۸۰۰ - ۸۰۹
۴۱- هئون ۸۰۹ - ۸۲۶
۴۲- هونگ ۸۲۶ - ۸۳۶
۴۳- هوی ۸۳۶ - ۸۳۸
۴۴- مینا ۸۳۸ - ۸۳۹
۴۵- سین ۸۳۹
۴۶- مون ۸۳۹ - ۸۵۷
۴۷- هئو ۸۵۷ - ۸۶۱
۴۸- گیونگ مون ۸۶۱ - ۸۷۵
۴۹- هئون ۸۷۵ - ۸۸۶
۵۰- جئونگ ۸۸۶ - ۸۸۷
۵۱- جین ۸۸۷ - ۸۹۷
۵۲- هیو ۸۹۷ - ۹۱۲
۵۳- سین ۹۱۳ - ۹۱۷
۵۴- گیونگ ۹۱۷ - ۹۲۴
۵۵- گیون ۹۲۴ - ۹۲۷
۵۶- گیون سائه ۹۲۷ - ۹۳۵

باکجه


پادشاهان کره
باکجه

۱- اونجو ۱۸ ق.م - ۲۹
۲- دارو ۲۹ - ۷۷
۳- گیرو ۷۷ - ۱۲۸
۴- گائه رو ۱۲۸ - ۱۶۶
۵- چوگو ۱۶۶ - ۲۱۴
۶- گاسو ۲۱۴ - ۲۳۴
۷- سابان ۲۳۴
۸- گوی ۲۳۴ - ۲۸۶
۹- چائک گای ۲۸۶ - ۲۹۸
۱۰- بان سئو ۲۹۸ - ۳۰۴
۱۱- بیریو ۳۰۴ - ۳۴۴
۱۲- گای ۳۴۴ - ۳۴۶
۱۳- گان چوگو ۳۴۶ - ۳۷۵
۱۴- پادشاه گانگو سو ۳۷۵ - ۳۸۴
۱۵- چیم نیو ۳۸۴ - ۳۸۵
۱۶- جینسا ۳۸۵ - ۳۹۲
۱۷- آسین ۳۹۲ - ۴۰۵
۱۸- جانجی ۴۰۵ - ۴۲۰
۱۹- گویسین ۴۲۰ - ۴۲۷
۲۰- بیو ۴۲۷ - ۴۵۵
۲۱- گائه رو ۴۵۵ - ۴۷۵
۲۲- مانجو ۴۷۵ - ۴۷۷
۲۳- سامگون ۴۷۷ - ۴۷۹
۲۴- دانگ سئونگ ۴۷۹ - ۵۰۱
۲۵- مار یئونگ ۵۰۱ - ۵۲۳
۲۶- سئونگ ۵۲۳ - ۵۵۴
۲۷- ویدوک ۵۵۴ - ۵۹۸
۲۸- های ۵۹۸ - ۵۹۹
۲۹- بئوپ ۵۹۹ - ۶۰۰
۳۰- مو ۶۰۰ - ۶۴۱
۳۱- یو ایجا ۶۴۱ - ۶۶۰

سه امپراتوری

۱- امپراتوری سیلا۵۷ ق-م-۹۳۵
۲- امپراتوری گوگوریو۳۷ ق-م-۶۶۸
۳- امپراتوری باکجه۱۸ق-م-۶۶۰

باکجه یا پکجه توسط اونجو سومین پسر جومونگ و سوسونو که خود موسس امپراتوری گوگوریو بود در سال ۱۸ قبل از میلاد مسیح بنیان گذاشته شد. باکجه به علاوهٔ گوگوریو و سیلا سه امپراتوری کره را تشکیل می‌دادند. پایتخت باکجه سئول امروزی بود. در سال ۶۶۰ م نیروهای متفق تانگ و سیلا باکجه را نابود کردند.

سه پادشاهی کره

سه پادشاهی کره (هانگول:삼국시대) از گوگوریو، باکجه و سیلا تشکیل می‌شد که در شبه جزیره کره و قسمت‌هایی از منچوری تشکیل شد. روابط این سه امپراتوری بسیار جالب است روابطی که حتی خود خواننده نمی‌تواند حدس بزند. سه امپراتوری کره به عبارتی غول‌های شبه جزیره کره بودند که روزی دوست و روزی دشمن هم می‌شدند.

محتویات

ادامه نوشته

متحدین ماهان

متحدین ماهان یک کنفدراسیون ضعیف بود که از قرن اول پیش از میلاد تا قرن سوم میلادی دوام یافت و مقر آن در کره جنوبی امروزی واقع بود. پس از فروپاشی گوجوسان، اتحادیه‌های مانند ماهان، جیهان و... تشکیل شد. در این زمان شکل گیری امپراتوری بویو باعث کم رنگ شدن نقش ماهان در شبه جزیره شد.

سم هان

سم هان همیشه برای کمک وابسته به جین هان بویون هان و کنفدراسیون ماهان بود و هیچ وقت نتوانست به یک حکومت مرکزی دست یابد.

سم‌هان

امپراتوری دونگایی

امپراتوری دونگایی جنوبی‌ترین امپراتوری در میان سه امپراتوری کره (اوکجه و بویو) بود. این امپراتوری پس از سقوط جوسان کهن شکل گرفت و تا سال ۵۷ پیش از میلاد، به حیات خود ادامه داد. در این سال دونگایی توسط قبیله سیلا فتح شد.

اوکجه

اوکجه (به کره‌ای: 옥저) یک کشور کوچک قبیله‌ای در شمال شبه‌جزیره کره بود که احتمالا در سده دوم پیش از میلاد تأسیس و تا سده ۵ به حیات خود ادامه داد. در اوکجه پادشاهی متمرکزی وجود نداشت و اوکجه مدام درگیر هرج و مرج داخلی و حمله کشورهای دیگر بود. اوکجه یکی از سه امپراتوری اول کره بود. اوکجه کشوری کوچک در کره شمالی امروزی بود و از همسایگان بویو به حساب می‌آمد. اوکجه تا سال ۱۰۸ پیش از میلاد توسط گوجوسان قدیم کنترل می‌شد و پس از آن نیز تحت تأثیر قدرت برتر پادشاهی گوگوریو و یا فرمانداری‌های هان قرار داشت. دخالت‌های مستمر همسایگان هیچ‌گاه اجازه نداد تا اوکجه به یک حکومت کاملا متمرکز دست یابد.

بویو

بویو (به کره‌ای: 부여) یک کشور کهن کره‌ای در بخش‌هایی از منچوری و کره شمالی کنونی بود. پادشاهی بویو در سده دوم پیش از میلاد پس از سقوط حکومت گو جوسیون قدیم شکل گرفت و تا ۲۲ پس از میلاد به حیات خود ادامه داد. بویو در این سال توسط کشور همسایه و هم‌خون خود گوگوریو فتح شد.

بویو بزرگترین و پرقدرت‌ترین کشور کره‌ای‌نشین در دوران پس از سقوط گو جوسیون تا پیدایش سه پادشاهی کره بود. گوگوریو و باکجه دو پادشاهی از سه پادشاهی خود را جانشین بویو می‌دانستند.

هرچند منابع در این مورد متناقض و اندکند، اما گفته می‌شود که در سال ۸۶ قبل از میلاد بویو شرقی از سرزمین اصلی جدا شد و زان پس بویو اصلی گاه با نام بویو شمالی شناخته می‌شد. باکجه نیز در سال ۵۳۸ میلادی نام بویو جنوبی (نامبویو) را بر خود نهاد.

نخستین سه امیراتوری

نخستین سه امیراتوری

نخستین سه امپراتوری کره، پس از سقوط چوسان قدیم شکل گرفت. این سه امپراتوری، بویو، اوکجه و دونگایی نام داشتند. البته هم زمان با این سه امپراتوری حکومت هایی مانند دانگی، لی لانگ، بایون هان، ماهان، جین هان و قبایل متعددی در کره وجود داشتند. در میان این سه امپراتوری، قدرتمندترین امپراتوری، امپراتوری بویو بود. این سه امپراتوری کم کم ضعیف و ضعیف تر شدند تا آن که سه جزوء امپراتوری‌های دیگر کره شدند. سرانجام هر سه امپراتوری جزوء قلمرو گوگوریو شدند.

استان جین

استان جین در سال 300 (پیش از میلاد)، در جنوب امپراتوری گوجوسان شکل گرفت. این حکومت رفته رفته بر قدرت خود بیشتر کرد و حتی به امپراتوری گوجوسان حمله کرد و قسمتی از قلمرو این امپراتوری را تصرف کرد. اما پس از سقوط امپراتوری گوجوسان، این حکومت از هم پاشید.

گوجوسان یا گوجوسیون یا گوچوسیون

گوجوسان یا گوجوسیون یا گوچوسیون که در سریال افسانه جومونگ از آن با عنوان جوسان قدیم یاد می‌شد، پادشاهی مقتدر کره‌ای که علاوه بر شبه جزیرهٔ کره، شمال غرب و شمال شرق شبه جزیره چین را تحت سلطه داشت و از سال ۲۳۳۳ قبل از میلاد تا سال ۱۰۸ (پیش از میلاد) بر این مناطق حکمرانی می‌کرد.

از نام امپراتوران چوسان، چیز زیادی در دست نیست.

موسس این شاهنشاهی قدرتمند دانگون اول نام داشت که پایتختش وانگئون سئونگ بود. آخرین امپراتور چوسان، اوگو نام داشت.

از وقایع مهم در اواخر دوران گوچوسان، می‌توان به پیدایش حکومتی به نام جین اشاره کرد. اوگو به دست آدمکشی از یکی از قبایل چوسان کشته شد. حکومت گوجوسان در سال ۱۰۸ قبل از میلاد توسط نیروهای امپراتوری هان مورد حمله قرار گرفت و یک سال در برابر آن‌ها مقاومت کرد و سرانجام سقوط کرد.

این امپراتوری با کمک ارتش نیرومندش ۲۰۰۰ سال بر شبه جزیره کره، شمال شرق چین و محدوده لیودونگ حکومت کرد.

ادامه نوشته

دوره سفالی میومان

دوره سفالی میومان وابسته به دوره‌های ابتدایی تشکیل تاریخ کره است. به سال 1500 قبل از میلاد مسیح تا 300 قبل از میلاد باز می گردد (بعد از دوره سفالی جولمون ).

دورهٔ سفالی جولمون

دورهٔ سفالی جولمون وابسته به دورهٔ ابتدایی تشکیل تاریخ کره است (۸۰۰۰ قبل از میلاد تا ۱۵۰۰ قبل از میلاد) (هانگول:즐문) (هانجا: 櫛文) این دوره در از سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد به دلیل به وجود آمدن گوجوسان کم کم از بین رفت.

کره پیش از تاریخ

کره پیش از تاریخ، اولین موجودیت انسان در شبه جزیره کره در زمانی می‌باشد که هنوز خطی برای نوشتن وجود ژنرآل هموسونداشته است.

ادامه نوشته

گوگوریو

گوگوریو یا کوگوریو یکی امپراطوری بزرگ در تاریخ کشور کره است. در میان باکجه و سیلا ، گوگوریو اولین امپراطوری از سه امپراطوری بود.

موسس این سلسلهٔ امپراطور جومونگ یا چومو است.

ژنرال جومونگ فرزند هه موسو و یوهوا می‌باشد. هرچند که به عقیدهٔ برخی جومونگ فرزند یوهوا و امپراطور گیوم وا امپراطور بویو می‌باشد. که این عقیده حقیقتی ندارد.

گوگوریو در بیش ترین وسعت خود (476 میلادی)

جومونگ در دانگ بویو متولد شد و در آن جا بزرگ شد تا سرانجام امپراطوری گوگوریو را در جولبون وبعد از تصرف هیون تو گون تاسیس کرد. قلمرو پادشاهی گوگوریو، سرانجام توسعه پیدا کرد و به یک قدرت بزرگ منطقه‌ای تبدیل شد. گوگوریو به مدت ۷۰۵ سال باقی‌ماند و در این مدت ۲۸ پادشاه از خانواده سلطنتی گو بر آن حکمرانی کردند تا اینکه توسط نیروهای تانگ و سیلا و مورد هجوم قرار گرفت. و نابود شد. کتابی به نام ملت پرنده سه پا با محوریت داستان گوگوریو درباره امپراتوری کره توسط فرزاد عابدی به زبان فارسی نوشته شده است. نوه فرمانده جومونگ با کشتن امپراطور دانگ بویو (تسو) دانگ بویو از تاریخ کره محو شد.

دودمان شیلایا سیلا


دودمان شیلا یا سیلا همسایه گوگوریو، باکجه و گایا و قدیمی‌ترین در میان سه امپراتوری کره (گوگوریو، باکجه) بود. این حکومت در سال ۵۷ پیش از میلاد تاسیس شد و در سال ۹۳۵ میلادی سقوط کرد. شیلا، در سال ۴۱۴ میلادی تسلیم گوگوریو شد و ۱۵۰ سال بعد، گایا را تصرف کرد و در سال ۶۶۲ میلادی، با کمک امپراتوری تانگ، باکجه را تصرف و ۶ سال بعد، گوگوریو را هم تصرف کرد. پس از آن امپراتوری تانگ را شکست داد و چینی‌ها را از کره بیرون کرد. حدود ۳۰۰ سال بعد، شیلا سقوط کرد و با سقوط این حکومت، آخرین از سه حکومت کره هم فرو پاشید. سیلا تنها پادشاهی بود که در طول دوران سلطنتش بر جنوب شبه جزیره، سه ملکه در دوران مختلف بر آن حکمرانی کردند. از مهمترین ژنرال‌های تاریخ سیلا می‌توان به کیم یوشین، چونچو و جانگ بوگو اشاره کرد. چونچو همان شاه موییل است که به همراه ملکه سئون دوک برای اتحاد سه امپراطوری کره کوشید.

آخرین شاه سیلا موییل بود که با تانگ متحد شد و با ۱۳۰۰۰۰نفر به بکجه حمله کرد و با کشتن پادشاه باکجه یو ایجا آن را تسخیر کرد. بعد از این اتفاق کره تحت تسلط سیلا قرار گرفت و حکومتی بنام سیلای متحد به حکمرانی مونمو در تاریخ کره آغاز شد.


جانگ بوگو

جانگ بوگو
زاد روز ۷۸۷ (میلادی)
درگذشت ۸۴۶ (میلادی)
ملیت کره ای
نقش های برجسته دریانورد فرمانده جنگی استاد هنرهای رزمی،

جانگ بوگو (به کره‌ای (خط هانجا): 張保皐) یا گونگ بوک (به کره‌ای (خط هانجا): 弓福) (مرگ در ۸۴۶ میلادی) دریانورد، فرمانده جنگی، استاد هنرهای رزمی و یکی از نیرومندترین سیاست‌مداران پادشاهی شیلا در کره بود. او چندین دهه بر دریای زرد و آب‌های میان سواحل جنوب غربی کره و شبه‌جزیره شاندونگ چین تسلط داشت. مرکز ناوگان کشتیرانی او در جزیره واندو در چانگ‌هی‌جین (استان جولا در کره جنوبی) در دریای جنوب غربی قرار داشت، او مقام رسمی فرماندار دریایی چانگ‌هی جین را از طرف دربار شیلا در اختیار داشت.

محتویات

ادامه نوشته

یوم جانگ(یوم مام)

یوم جانگ(یوم مام) ( ۷۸۷-۸۴۶,염장, 閻長)او یک ژنرال ارتش شیلا بود که بخاطر کشتن جانگ بوگو معروف است. او در نهایت تحت فرمان جانگ بوگو در آمد اما بخاطر تجارت برده توسط جانگ بوگو تنبیه شد و روابط آنها بد شد.

محتویات

ادامه نوشته